Afvalgasbehandeling

Uitlaatgasbehandelingsapparatuur verwijst voornamelijk naar een milieubeschermingsapparaat dat verschillende procestechnologieën gebruikt om schadelijke componenten in uitlaatemissies te herstellen, te verwijderen en te verminderen, om het milieu te beschermen en de lucht te zuiveren, zodat onze omgeving niet wordt vervuild.

Classificatie van apparatuur voor uitlaatgasbehandeling

absorptieapparatuur

De absorptiemethode maakt gebruik van lage vluchtige of niet-vluchtige oplosmiddelen om VOS te absorberen, en scheidt ze vervolgens op basis van de verschillen in fysische eigenschappen tussen VOS en absorptiemiddelen.

Het gas bevattende VOS komt de absorptietoren van de onderkant binnen en komt in contact met de absorberende vanaf de bovenkant van de toren in omgekeerde stroom tijdens het opwaartse proces. Het gezuiverde gas wordt uit de bovenkant van de toren ontslagen. Na het absorberen van VOS komt het absorberend de bovenkant van de striptoren binnen door een warmtewisselaar en desorbeert onder omstandigheden waarbij de temperatuur hoger is dan de absorptietemperatuur of de druk lager is dan de absorptiedruk. Het gedesorbeerde absorberende wordt gecondenseerd door een oplosmiddelcondensor en teruggebracht naar de absorptietoren. De geëxtraheerde VOS-gas gaat door de condensor en gas-vloeistofscheider voordat de striptoren als relatief zuiver VOS-gasgas verlaat, die vervolgens wordt gerecycled en hergebruikt. Dit proces is geschikt voor gaszuivering met een hoge VOS -concentratie en lage temperatuur, en vereist overeenkomstige procesaanpassingen in andere situaties.

Adsorptieapparatuur

Bij het behandelen van vloeistofmengsels met poreuze vaste materialen kan een bepaalde component of componenten in de vloeistof worden geadsorbeerd op het oppervlak en erop geconcentreerd, wat adsorptie wordt genoemd. Bij het adsorberen en behandelen van uitlaatgas, is het geadsorbeerde object gasvormige verontreinigende stoffen, gasoplossende adsorptie. De geadsorbeerde gascomponent wordt adsorbaat genoemd en het poreuze vaste materiaal wordt adsorbens genoemd.

Na het vaste oppervlak adsorbeert het adsorbaat, een deel van het geadsorbeerde adsorbaat kan losmaken van het adsorbensoppervlak, dat nu is bevestigd. Na een periode van adsorptie, vanwege de concentratie van oppervlakte -adsorbaten, neemt hun adsorptiecapaciteit aanzienlijk af en wordt aan de vereisten voor adsorptiezuivering voldaan. Op dit moment moeten bepaalde maatregelen worden genomen om de adsorbaten al geadsorbeerd op het adsorbens te desorberen om de adsorptiecapaciteit ervan te verbeteren. Dit proces wordt adsorberende regeneratie genoemd. Daarom is het in praktische adsorptie -engineering de cyclus van adsorptie -regeneratie en herhaalde adsorptie die wordt gebruikt om verontreinigende stoffen uit het uitlaatgas te verwijderen en nuttige componenten uit het uitlaatgas te herstellen.

Zuiveringsapparatuur

De verbrandingsmethode is zeer effectief bij het behandelen van hoge concentraties VOC en geurige verbindingen. Het principe is om deze onzuiverheden met overtollige lucht te verbranden, waarvan de meeste koolstofdioxide en waterdamp genereren, die in de atmosfeer kunnen worden uitgestoten. Bij het omgaan met organische verbindingen die chloor en zwavel bevatten, vereisen de verbrandingsproducten van HCL of SO2 echter een verdere behandeling van de postverbrandingsgassen.

Bestuursapparatuur

Plasma is een gas in een geïoniseerde staat en de Engelse naam is plasma. Het werd door de Amerikaanse wetenschapper Muir genoemd in 1927 bij het bestuderen van het ontladingsfenomeen in kwikdamp bij lage druk. Plasma bestaat uit een groot aantal elektronen, neutrale atomen, geëxciteerde toestandatomen, fotonen en vrije radicalen, maar het aantal ladingen van elektronen en positieve ionen moet elektrische neutraliteit vertonen, wat de betekenis is van "plasma". Plasma verschilt van vaste stoffen, vloeistoffen en gassen in veel aspecten van geleidbaarheid en elektromagnetische invloed, vandaar dat het ook de vierde toestand van materie wordt genoemd. Volgens de toestand, temperatuur en iondichtheid kunnen plasma's meestal worden onderverdeeld in plasma's op hoge temperatuur en plasma's met lage temperatuur (bulk en koude plasma's). De ionisatiegraad van plasma op hoge temperatuur ligt dicht bij 1, en verschillende deeltjes hebben bijna dezelfde temperatuur en bevinden zich in thermodynamisch evenwicht. Het wordt voornamelijk gebruikt in de studie van gecontroleerde thermonucleaire reacties. Lage temperatuur plasma daarentegen bevindt zich in een niet-evenwichtstoestand waar de temperaturen van verschillende deeltjes niet hetzelfde zijn. De elektronentemperatuur (TE) is groter dan of gelijk aan de iontemperatuur (TI), die meer dan 104K bereikt, terwijl de temperatuur van zijn ionen en neutrale deeltjes zo laag kan zijn als 300-500K. Over het algemeen behoren gaselektronenemitters tot plasma's op lage temperatuur.